پشت پرده مسمومیت دختران دانشآموز چه افرادی قرار دارند؟
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۲۶۱۱
علی مجتهدزاده وکیل پایه یک دادگستری در روزنامه اعتماد نوشت: چندین هفته است که برخی مدارس دخترانه در شهر قم درگیر مسمومیت سریالی و مشکوکی هستند که در روزهای اخیر به شهرهای دیگری، چون بروجرد هم کشیده شده است. این مسمومیت بیسابقه به اندازه کافی نشانههایی داشت که بتوان آن را یک پدیده غیرطبیعی و مشکوک برآورد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
هر چند در این بین تلاشهایی هم شد تا این ماجرا طبیعی و حتی ساخته توهم و بزرگنمایی شده توسط رسانهها معرفی شود، اما روز یکشنبه یونس پناهی معاون، تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت عمدی بودن مسمومیت دانشآموزان قمی را تایید کرد. آنطور که آقای پناهی گفته، مشخص شده است که «افرادی دوست داشتند که تمامی مدارس، به خصوص مدارس دخترانه تعطیل شوند.»
آنچه رخ داده در سادهترین حالت ممکن، تهدید علیه بهداشت عمومی است که یک جرم غیرقابل گذشت است. به این معنا که پیگیری آن به شکایت شاکی نیاز ندارد. در این موضوع ما مواد ۶۸۷، ۶۸۸ و ۶۸۹ قانون مجازات اسلامی را داریم. ماده ۶۸۷ هر نوع خرابکاری در وسایل و تاسیسات عمومی نظیر شبکههای آب و فاضلاب را حتی بدون داشتن منظور برای اخلال در نظم و امنیت عمومی مستحق ۳ تا ۱۰ سال حبس میداند.
مهم اینکه تبصره ۱ این ماده میگوید: در صورتی که اعمال مذکور به منظور اخلال در نظم و امنیت جامعه و مقابله با حکومت اسلامی باشد مجازات محارب را خواهد داشت. تبصره بعدی این ماده صرفا شروع به این جرایم را مستحق یک تا ۳ سال حبس دانسته. وجود این شائبه که مسمومیت یادشده از طریق سیستم آب مدارس ایجاد شده، میتواند جرم مرتکبان را مصداق این ماده و تبصره ۱ آن بکند و آنها را ذیل مجازات محاربه ببرد چرا که معاون وزیر بهداشت از عمدی بودن فعل مجرمانه سخن گفته است. اما ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی به شکل عامتری مساله را مطرح کرده و هر اقدامی علیه بهداشت عمومی را مشمول حبس تا یکسال مینماید. آنهم به شرطی که مرتکبین طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند.
در ادامه ماده ۶۸۹ قانون مجازات اسلامی تاکید میکند که اگر جرم مرتکبین به جرایم یادشده منجر به قتل یا نقص عضو یا جراحت و صدمه به انسانی شود، مجرم علاوه بر مجازاتهای مذکر به قصاص، پرداخت دیه و در هر حال به تأدیه خسارت وارده نیز محکوم خواهد شد. یعنی تا همینجا و صرفا با استناد به همین مواد قانونی، ما با جرمی مواجه هستیم که نه قابل گذشت است و نه پیگیری آن نیازمند شکایت شاکی خصوصی است. به نحوی که مرتکبین میتوانند با اتهامی در سطح محاربه مواجه شوند که موضوع تبصره یک ماده ۶۸۷ قانون مجازات اسلامی است. اما مساله رخداده بغرنجتر از این است.
طبق تفسیری حقوقی اقدام رخداده میتواند مصداق واضح یک تروریسم سازمانیافته باشد. برای این مهم میتوان به قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم، مصوب بهمنماه ۱۳۹۴ مراجعه کرد. مطابق بند ۴ بخش «پ» ماده یک این قانون، «تولید، تملک، اکتساب، انتقال، سرقت، تحصیل متقلبانه، قاچاق، حمل، نگهداری، توسعه یا انباشت و استفاده یا تهدید به استفاده از سلاحهای هستهای، شیمیایی، میکروبی و زیستشناسی (بیولوژیک)» مصداق «تروریسم سازمانیافته» شناسایی شده است.
نکته اینکه هر نوع سم و آلودگی زیستمحیطی که بتواند جان و سلامتی افراد را به خطر بیندازد، میتواند مصداق سلاح بیولوژیک یا میکروبی در این ماده باشد. آنچه در مدارس دخترانه قم و برخی شهرهای دیگر رخ داده، بر اساس شواهد و همچنین سخنان معاون وزیر بهداشت به هیچ عنوان یک جرم معمولی نیست.
ما در بسیاری از جرایم این انتقاد را مطرح میکنیم که چرا مقام دادستان در حوزه قضایی وقوع جرم، دستورات قانونی لازم و منطبق با وظایف خود را صادر نمیکند. اما اینجا با توجه به گستردگی موضوع، حساسیت آن و جنس اتفاقی که رخ داده باید گفت که مسالهای بسیار بغرنجتر در میان است که باید در سطح شورای امنیت کشور یا حتی شورای امنیت ملی وارد ماجرا شوند.
گروههایی که دست به این کار میزنند، ریشه در کجا دارند؟ آیا بعید نیست که یک برنامه وسیع خرابکاری خارجی پشت موضوع باشد؟ آیا بعید نیست که ما با هستههای جدید و در حال گسترش گروههای افراطی و بنیادگرای نوظهوری در داخل مواجه باشیم؟ آیا بعید نیست که مرتکبین این جرم، استعداد اعمال خشونتبارتری علیه امنیت عمومی مانند بمبگذاری داشته باشند؟ مرتکبین در کجا و چه سطحی نفوذ داشتهاند که توانستهاند چنین مسمومیت سریالی و ادامه داری را رقم بزنند؟
معاون وزیر بهداشت گفته که «مشخص شد افرادی دوست داشتند که تمامی مدارس، به خصوص مدارس دخترانه تعطیل شوند.» وقتی چنین چیزی مشخص شده چرا اطلاعات بیشتر به جامعه داده نمیشود؟ بارها دیدیم مجرمان جرایم به مراتب سبکتر بارها در تلویزیون به نمایش درمیآیند و درباره آنها اطلاعات به مردم داده میشود. چرا در این باره اطلاعات بیشتری ارایه نشده؟ خلاصه مطلب اینکه به گواه قوانین موجود ما با یک تروریسم بهداشتی مواجه هستیم و هیچ نام دیگری جز این بر فعل رخداده نمیتوان گذاشت.
در کشور هم قوانین کافی برای مجازات مرتکبین وجود دارد و جامعه نیز در وضعیتی نیست که بتواند یک شبهه بزرگ با این ابعاد را درباره امنیت بهداشتی خود تحمل کند. وظایف مراجع مختلف در این باره هم روشن است. آنچه میماند فقط انتظار توضیح شفاف مستمر درباره این اتفاقات و برخورد قاطع با مرتکبان است. امید اینکه خاتمه این ماجرا متفاوت از خاتمه جنایت اسیدپاشیهای اصفهان یا تبلیغ و ترویج رفتارهای خطرساز و ضد بهداشتی در اوج کرونا مانند «لیسیدن ضریح حرمهای مطهر» باشد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: مسمومیت دانش آموزان قانون مجازات اسلامی مدارس دخترانه وزیر بهداشت رخ داده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۲۶۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در دادرسی کودکان بهدنبال عدالت ترمیمی هستیم
معاون حقوق عامه دادستان کل کشور گفت: اگر میخواهیم دادرسی عادلانه در مورد اطفال و نوجوانان داشته باشیم، نیازمند آیین دادرسی افتراقی و ساختارهای مناسب هستیم.
به گزارش ایسنا، غلامعباس ترکی در نشست نقد و بررسی اکران فیلم "بی بدن" که عصر امروز در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: اگر چه نویسنده و کارگردان و عوامل دیگر این فیلم میگویند برداشت آزاد از پرونده آرمان و غزاله را داشتیم ولی روایت داستان این طور نیست و این مقدار شباهت عجیب است و چند اشکال دارد. یکی از اشکالات این است که حریم خصوصی افراد را نقض می کند و وقتی اتفاقاتی را در جریان فیلم نشان می دهیم مثل نشست و برخواست یک وکیل با کارچاق کن و ... ممکن است مصداق رفتار مجرمانه باشد و از این جهت لازم است که این موارد را رعایت کنیم و یک هشدار است.
وی افزود: در کل این فیلم اقدام شایسته ای است که به یک موضوع اجتماعی پرداخته است اما ارتباط نزدیک تر سازندگان فیلم با کارشناسان حقوقی قبل از اینکه فیلم نهایی شود، به اتقان فیلم بسیار کمک می کند. قوه قضاییه از این شفافیت و نقدپذیری استقبال می کند و آمادگی همکاری در این زمینه را دارد.
ترکی درباره دادرسی افتراقی کودکان و ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی گفت: هدف دادرسی کودکان با بزرگسالان متفاوت است. در دادرسی بزرگسالان بدنبال سزادهی و اهداف دیگر هستیم ولی در دادرسی کودکان بدنبال عدالت ترمیمی و ابعاد حمایتی هستیم و این موضوع را نسبت به کودکانی که در معرض مخاطره آمیزی قرار گرفته اند، دنبال می کنیم.
وی با اشاره به ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲ گفت: طبق این ماده، در جرائم موجب حد یا قصاص هرگاه افراد بالغ کمتر از هجده سال، ماهیت جرم انجام شده و یا حرمت آن را درک نکنند و یا در رشد و کمال عقل آنان شبهه وجود داشته باشد، حسب مورد با توجه به سن آنها به مجازاتهای پیش بینی شده در این قانون محکوم میشوند. همچنین طبق تبصره ماده ۹۱ قانون مجازات، دادگاه برای تشخیص رشد و کمال عقل میتواند نظر پزشکی قانونی را استعلام یا از هر طریق دیگر که مقتضی بداند، استفاده کند.
ترکی افزود: از حیث تکلیفی که ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی مقرر کرده و مجازات حد و قصاص را برای افراد زیر ۱۸ سال منتفی می کند، شاهد رویه مختلف بین محاکم هستیم و به همین دلیل قوه قضاییه، دستورالعمل چگونگی احراز رشد و کمال عقل افراد بالغ کمتر از ۱۸ سال شمسی را در آبان ماه سال ۱۴۰۲ تدوین کرده است؛ البته این دستورالعمل هم قابل نقد است و چند ماده مختصر دارد و بیشتر توصیه است و جامعیت لازم را ندارد.
وی گفت: اگر میخواهیم دادرسی عادلانه در مورد اطفال و نوجوانان داشته باشیم، نیازمند آیین دادرسی افتراقی و ساختارهای مناسب هستیم. نیازمند ضابطین تخصصی در مورد اطفال و نوجوانان هستیم که در ماده ۶ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان پیش بینی شده و از سال ۹۹ روی زمین مانده و از داشتن پلیس اطفال و نوجوانان محرومیم؛ لذا نیازمند دادسرای تخصصی مخصوصا اطفال و نوجوانان هستیم.
ترکی ادامه داد: در فیلم بی بدن هم تحقیقات توسط دادسرای جنایی انجام شده و مناسب بود اما انجام تحقیقات توسط دادسرای تخصصی در راستای دادسرای افتراقی و برای تامین دادرسی عادلانه ویژه اطفال بسیار موثر است و نیازمند نظام مشاوره و مددکاری برای رسیدگی به اطفال و نیازمند مراکز تخصصی پس از خروج آنها از زندان هستیم. باید در رسیدگی به جرایم اطفال، پلیس ترمیمی و قاضی و مددکار و بازپرس ترمیمی داشته باشیم.
وی در پایان گفت: پرونده آرمان و غزاله بدلیل عدم وجود جسد، پرونده استثنایی بود و قضات متعددی بر روی این پرونده کار کردند و با استناد به اسناد و مدارک موجود به این علم رسیدند که قتل واقع شده است.
انتهای پیام